Kar tüm
gün, tüm gece sürdü. Şiddet de!...
Galata'da adım başı, dükkanların önünde, ara sokaklarda
kartopu oynayan, gülen, bembeyazlığın tadını çıkarmaya, şu bunaltıda doya doya
yaşamaya çalışan ne çok güzel yüz gördüm; gün boyu, gece boyu....
Meğer bunu bile fazla görüyorlarmış!...
Şiddet bilinçaltının da, bilincin de en görünen ve en
koygun, en kara noktasında çakıveriyormuş!
Her yerde; Meclisinden, sokağına dek....
Sema Kaygusuz'un kitabının adıdır: 'Yüzünde Bir Yer'. Aldığımız nefes, yüzümüzdeki güven, mutluluk, huzur aklı başında ilkelerden, temel hak ve özgürlüklerden, açıklıktan, tutarlılıktan, kullanılan dilden geçiyor. Gerek bireylerin, gerek devletin, gerek kurumların ilkeleri ve bu ilkeler ışığındaki tutumuyla, davranışlarıyla yol alır insanca bir hayat!... Hayat!...
Bugün aynı zamanda Tezer Özlü'nün ölüm yıldönümü... 18 Şubat 1986'dan beri aramızda değil Canım Özlü. Onun Leyla Erbil'e sözleri hep kulakta çınlıyor işte: "Burası bizi öldürmek isteyenlerin yurdu!" Güzel kitaplarını yeniden, yeniden elime alıyorum. Zaman Dışı Yaşam adlı senaryosunda da çok sevdiği Pavese'den alıntı yapıyor Özlü, "Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler var. Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır." Buruk mu buruk, tüm ülkeyle, geçen şu günlerle baş başa kalıyoruz hepimiz.
Talebimiz, isyanımız, insanlığımız, ancak böyle,
ancak Yekta Kopan'ın bugün yazdığı gibi... "O kartopu, çığ olur."
(tezer özlü ne güzel bir kadın) der emrah serbes bir hikayesinin parantez içinde. özlü'nün kalanlar kitabını okurken blogunuza rastlamam da ayrı güzellik olsa gerek.
YanıtlaSilbence de çok güzel olmuş .) üstelik ilk öykü kitabım Uyku Kaçsa Rüya Kalsa'da da Tezer Özlü'nün kitabından epigraflar bulunmakta. iyi günler diliyorum...
Sil